Γνωρίζοντας τις τροφές
Η τροφή από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε το σημαντικότερο από τα αγαθά. Ακόμα και οι θεοί του Ολύμπου έτρωγαν, αλλά την εκλεκτότερη τροφή, την αμβροσία.
Πριν βρεθεί η αμβροσία, οι θεοί οσφραίνονταν μόνον την κνίσα των θυμάτων.
Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν στους θεούς τους ανθρώπινα χαρακτηριστικά και έτσι συμπεριέλαβαν τις ιδιότητες, τα προτερήματα και τις αδυναμίες των ανθρώπων. Άρα θεώρησαν φυσικό να έχουν και την ανάγκη της τροφής.
Ο άνθρωπος για να ζήσει πρέπει να τρέφεται και να αναπνέει. Στη εποχή μας δυστυχώς οι δύο αυτές βασικές λειτουργίες μπορεί να διασφαλίζουν τη διαβίωση αλλά όχι απαραίτητα και την υγεία μας. Η επιμόλυνση και η νοθεία των τροφίμων, του νερού και του αέρα έχουν κυριολεκτικά δηλητηριάσει την τροφική αλυσίδα, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο οι εξελίξεις στην επιστήμη των τροφίμων οδήγησαν στην παραδοχή ότι ασφάλεια 100% στα τρόφιμα δεν υφίσταται και ούτε θα πρέπει να αναμένεται στο αμέσως εγγύς μέλλον. Όπως ένα ταξίδι με αυτοκίνητο ενέχει κινδύνους που προέρχονται από πολλούς παράγοντες (ικανότητα οδηγού, καλή λειτουργία των φρένων, δρόμους, σήμανση, κ.λπ.), έτσι και με την κατανάλωση τροφίμων. Τα τρόφιμα, από το χωράφι που καλλιεργούνται (πρωτογενής τομέας) μέχρι τη στιγμή της κατανάλωσης από εμάς (τριτογενής τομέας), επηρεάζονται επίσης από πολλούς παράγοντες και περνάνε από πολλά στάδια (φυτοφάρμακα, συγκομιδή, καιρικές συνθήκες, μεταφορά, αποθήκευση κ.λπ.). Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε τι τρώμε. Το να γνωρίζουμε τα πάντα για την επεξεργασία των τροφίμων είναι αδύνατο ούτε είναι αυτό το πνεύμα του παρόντος βιβλίου. Οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε τα βασικά σημεία της διατροφής μας, δηλαδή τη σύσταση των τροφών, τα θρεπτικά συστατικά, τα ανόργανα άλατα και τις βιταμίνες που εμπεριέχουν, τις αλλοιώσεις που υφίστανται, τη συντήρησή τους και τη διαιτητική τους συμπεριφορά.
Στη μελέτη του "Περί διαίτης υγιεινής" ο Ιπποκράτης δίνει σαφείς οδηγίες για την κατανάλωση τροφίμων ανάλογα με την εποχή του έτους, το φύλο και την ηλικία. Η επιμόλυνση των τροφών από μικρόβια στο Μεσαίωνα προκάλεσε επιδημίες τυφοειδούς πυρετού και χολέρας που αφάνισαν εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο καταναλωτής κυριολεκτικά αγνοεί τι καταναλίσκει. Δεν γνωρίζει για παράδειγμα ότι η σύνθεση σε λίπος ενός "βιομηχανικού αυγού" δεν έχει καμία σχέση με αυτήν της κότας που βόσκει στην εξοχή, ότι το μαύρο ψωμί με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες έχει υψηλότερη διατροφική αξία από το λευκό. Η ποσότητα, η εμφάνιση, η γεύση και το άρωμα δεν εξαρτώνται πια από το σπόρο, το έδαφος, τον καιρό, το πότισμα αλλά από τις παρεμβάσεις στο γενετικό κώδικα του φυτού ή του φρούτου.
Στις σελίδες του βιβλίου αυτού θα διαπιστώσετε ότι έγινε μεγάλη προσπάθεια στο να δοθούν με απλότητα οι έννοιες και να γίνει κατανοητό από όλους. Δώσαμε μεγάλη σημασία στα βασικά σημεία των τροφών, χωρίς να αγνοήσουμε τις τάσεις της σημερινής εποχής και κατά το πόσο είναι εφικτό αυτά που γράφουμε να κατανοηθούν καi να πραγματοποιηθούν.
